Παγκόσμιος διαγωνισμός με θέμα «Αλληλεγγύη» σύνθημα νεολαίας. Εργασία 2ης ομάδας

Λεπτομέρειες: Κατηγορία: Εργασίες μαθητών; Τελευταία Ενημέρωση Δευτέρα, 21 Απριλίου 2014 12:27; Δημοσιεύτηκε Δευτέρα, 28 Φεβρουαρίου 2005 00:41

Οι εργασίες συμμετοχής των δύο ομάδων των μαθητών του σχολείου μας στον παγκόσμιο διαγωνισμό με θέμα «Αλληλεγγύη» σύνθημα νεολαίας.

7^Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΠΑΡΟΔΟΣ Γ.ΔΙΛΒΟΗ Ν.ΑΛΑΤΣΑΤΑ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ 71409

Παγκόσμιος Διαγωνισμός
«Αλληλεγγύη: σύνθημα νεολαίας»

Εργασία 2ης ομάδας

« Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΣΠΟΡΟΣ »

Κάποτε, στο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, τον Όλυμπο, ζούσε ένας σοφός γέρος. Αυτός ο γέρος, όταν ήταν μικρός, είχε δει ένα όνειρο. Σ’αυτό το όνειρο είχε εμφανιστεί ο δημιουργός του κόσμου, και του είχε πει: « Η αποστολή σου στη γη είναι να ανακαλύψεις το σπόρο που θα ενώσει όλους τους ανθρώπους» Έτσι λοιπόν, μεγαλώνοντας, αυτός ο σοφός ταξίδεψε σ’ολόκληρο τον κόσμο, μάζεψε πολλή γνώση, όμως ποτέ δεν ξέχασε το όνειρο που είχε δει. Από τα ταξίδια στις χώρες που πήγαινε, μάζευε πολλούς πολύτιμους σπόρους.

Έτσι, γέρος πια, αποτραβήχτηκε στον Όλυμπο που εκεί μελετούσε προσεχτικά τους σπόρους που είχε συλλέξει. Ήρθε λοιπόν η μέρα, που κατάφερε να φτιάξει το σπόρο, που είχε τότε ονειρευτεί. Σήκωσε τον σπόρο ψηλά στο φως του ήλιου και τον ονόμασε Α Λ Λ Η Λ Ε Γ Γ Υ Η. Το μόνο που του είχε μείνει, ήταν να τον φυτέψει. Έτσι λοιπόν, τον φύτεψε την ίδια στιγμή μπροστά από το σπίτι του. Με μεγάλη του χαρά άρχισε να τον ποτίζει.

Ο Σοφός γέρος, καθόταν σχεδόν λυπημένος και κοίταζε το χώμα…. Ο σπόρος δυστυχώς δεν μεγάλωνε καθόλου……….

Ο χειμώνας πέρασε έτσι και ήρθε το καλοκαίρι. Στον ξακουστό Όλυμπο οι τουρίστες άρχισαν να έρχονται απ’ όλο τον κόσμο. Το λουλούδι, ίσα ίσα που είχε εμφανιστεί.

Κάποια μέρα, περνούσε από ΄κει ένας αφρικανός. Είδε το γέρο πολύ σκεφτικό και τον ρώτησε αν ήθελε βοήθεια. Ο γέρος του εξήγησε ότι ήθελε πάρα πολύ να κάνει το λουλούδι του να μεγαλώσει, όμως δεν τα κατάφερνε. Ο αφρικανός σκέφτηκε για λίγο και ύστερα του είπε « Εμείς στην Αφρική, όταν θέλουμε κάτι πάρα πολύ, προσευχόμαστε με μουσική και χορό. Άρχισε λοιπόν, να χτυπάει με ρυθμό το ταμπούρλο του λέγοντας την προσευχή του. Εκείνη τη στιγμή το λουλούδι μεγάλωσε και άνθισε λιγάκι. Ευχαρίστησε θερμά τον ξένο φίλο του και συνέχισε να ποτίζει μόνος του το λουλούδι του. Και πάλι όμως το λουλούδι συνέχισε να μεγαλώνει πολύ αργά.

Μετά από μερικές μέρες μια κινέζα τουρίστρια περνούσε από ΄κει. Είδε το λουλούδι και είπε στο γέρο. « Τι πανέμορφο λουλούδι…..όμως γιατί είναι τόσο μικρό;» Ο σοφός γέρος της εξήγησε την κατάσταση μήπως και μπορούσε να τον βοηθήσει. Η Κινέζα έβγαλε μία πολύχρωμη βεντάλια από την τσάντα της όπου μέσα έγραφε ένα ποίημα σαν μικρή προσευχή. Την έδωσε στο γέρο και του είπε. «Κάθε μέρα να διαβάζεις το ποίημα που είναι γραμμένο στη βεντάλια στο υπέροχο λουλούδι σου». Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο, μεγάλωσε απότομα και ύστερα συνέχισε για άλλη μια φορά να μεγαλώνει με πολύ αργό ρυθμό.

Κάποια άλλη μέρα, που, ως συνήθως, ο γέρος πότιζε του ονείρου του το λουλούδι, πέρασε ένας Αμερικανός. Με όλη του την καλή διάθεση να βοηθήσει, πήγε κοντά στο γέρο και τον ρώτησε αν χρειαζόταν τη βοήθεια του γιατί τον έβλεπε πολύ κουρασμένο, ίσως επειδή το πότιζε από το πρωί. Ο γέρος του είπε το γνωστό πρόβλημα. Ο Αμερικανός πήρε ένα ποτιστήρι και άρχισε να ποτίζει μαζί με το γέρο. Ύστερα από πολλές ώρες είχε μεγαλώσει πάρα πολύ εκείνο το «μικρό λουλουδάκι» Είχε μεγαλώσει τόσο πολύ, που δύο άνθρωποι δεν προλάβαιναν να ποτίζουν. Μετά πέρασαν πολλοί που, προσφέρθηκαν να βοηθήσουν, Άγγλοι,Γάλλοι,Αυστραλοί,Ιάπωνες,Έλληνες κ.τ.λ.

Τελικά είχε δημιουργηθεί μια πολύ μεγάλη αλυσίδα ανθρώπων, που όλοι μαζί βοηθούσαν. Το λουλούδι όσο μεγάλωνε, έβγαζε από τα πέταλα του ένα υπέροχο άρωμα που τους μάγευε όλους.

Το όνειρο του σοφού γέρου είχε πραγματοποιηθεί.

Le grain magique

Il était une fois un sage vieillard qui vivait sur la plus haute montagne de Grèce, l’Olympe. Ce vieillard, quand il était enfant, avait eu un rêve. Dans ce rêve le créateur du monde s’était présenté à lui et lui avait dit : “Ta mission sur terre est de découvrir le grain qui unira tous les hommes.” Ainsi, quand il grandit, ce sage voyagea dans le monde entier, acquit beaucoup de connaissances, mais n’oublia jamais son rêve. Pendant ses voyages il rassemblait des grains précieux de tous les pays qu’il visitait. Et quand il vieillit, il se retira sur l’Olympe, où il étudiait les grains qu’il avait collectionnés.

Enfin, le jour arriva où il réussit à produire le grain dont il avait rêvé. Il éleva le grain vers le soleil et le nomma SOLIDARITE. La seule chose restée à faire était de le planter. Ainsi il le planta au même instant devant sa maison. Tout content, il commença à l’arroser. Mais peu après le vieil homme s’assit presque malheureux en regardant le sol… Le grain ne poussait pas du tout…

L’hiver passa et vint l’été. Des touristes de partout dans le monde vinrent visiter la fameuse montagne d’Olympe. Le grain venait tout juste de donner une fleur. Un jour, un Africain qui passait, vit le vieil homme très préoccupé et lui demanda s’il avait besoin d’aide. Le vieil homme lui expliqua que ce qu’il voulait, était de faire grandir la fleur, mais il n’y arrivait pas… L’Africain réfléchit un peu, et lui dit : “Nous, en Afrique, quand on désir quelque chose si fort, on prie avec de la musique et de la danse…” Il commença alors à taper en cadence sur son tambour et récita une prière. A l’instant la fleur poussa et s’épanouie. Le vieil homme remercia chaleureusement son ami étranger et continua à arroser seul sa fleur… Mais de nouveau la fleur ne poussait que très lentement.

Quelques jours plus tard, une touriste chinoise passait par-là. Elle vit la fleur et dit au vieil homme : “Quelle jolie fleur… mais pourquoi est-elle si petite ? Le sage vieillard lui expliqua la situation en pensant que peut-être elle pourrait l’aider. La Chinoise tira un éventail multicolore de son sac sur lequel était inscrit un poème, comme une sorte de prière. Elle donna l’éventail au vieil homme et lui dit : “Lis chaque jour à ta fleur magnifique le poème inscrit sut l’éventail…” Le résultat fut le même… la fleur poussa tout un coup, puis la croissance ralentit de nouveau.

Un jour, pendant que le vieil homme arrosait comme d’habitude la fleur de son rêve, passa un Américain… tout empressé d’aider, il approcha le vieillard et lui demanda s’il avait besoin d’aide, car il voyait que le vieillard était fatigué par l’arrosement de la journée… Le vieil homme lui expliqua son problème… L’Américain prit un arrosoir et se mit à arroser la fleur avec le vieil homme… Après plusieurs heures, la “petite fleur” avait beaucoup grandie ! Elle avait tant grandi que deux personnes n’arrivaient plus à l’arroser… Puis plusieurs autres personnes passèrent et offrirent leur aide… des Anglais, des Français, des Australiens, des Japonais, des Grecs, etc. Enfin, une grande chaîne de personnes où tout le monde offrait son aide avait été créée… Au fur et à mesure que la fleur grandissait, elle émanait un arôme qui captivait tout le monde. Le rêve du sage vieillard s’était enfin réalisé.