Ο κοινωνικός ρόλος της μουσικής ως μέσου αντίστασης σε ανελεύθερα καθεστώτα είναι καθοριστικός και αδιαμφισβήτητος. Δημιουργοί εμπνεύστηκαν, κατά καιρούς, τα έργα τους από τη σύγχρονη, ως προς αυτούς, κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα. Σ’ αυτά αντανακλάται, ταυτόχρονα, η ιδεολογική και πνευματική στάση τους απέναντι στα τεκταινόμενα. Μέσ’ από το έργο τους δήλωσαν την αντίθεσή τους ως προς την καταπίεση των λαών, την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, τη στέρηση της φυσικής ελευθερίας τους και της ζωής τους ακόμα.
Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, η καθηγήτρια της Μουσικής του σχολείου μας, Ειρήνη Ψαράκη, ετοίμασε ένα αφιέρωμα σε συνθέτες, μουσικούς και σολίστες, οι οποίοι με τη δύναμη της μουσικής τους κατάφεραν να εναντιωθούν σε απολυταρχικά καθεστώτα, να εμπνεύσουν, να ξεσηκώσουν τους λαούς, ώστε εκείνοι με τη σειρά τους να διεκδικήσουν ελευθερία για τις πατρίδες τους,
Στην είσοδο του σχολείου, σε ταμπλό, αναρτήθηκαν βιογραφικά κι εργογραφικά στοιχεία, καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό για τους μουσικούς αυτούς. Παράλληλα, ακούγονταν στα διαλείμματα τα έργα τους. Ενδεικτικά αναφέρονται τα έργα των: Σοστακόβιτς ( Walz Νο 2), Κουρτ Βάιλ( Youkali, Und was bekam des soldaten weib), Πάμπλο Καζάλς( Cello Suite No 6 του Μπαχ), Μίκη Θεοδωράκη
(Ζορμπάς, Άρνηση, Δόξα τω Θεώ), Μιστισλάβ Ροστροπόβιτς( Polonaize Brillante op 3 του Chopin).